Όπως όλα δείχνουν, βρισκόμαστε κοντά στο τέλος μια εποχής. Μιας εποχής που θα μας αφήσει λίγα καλά για να θυμόμαστε, καθώς τα περισσότερα από αυτά που δημιουρήθηκαν σε όλα αυτά τα χρόνια, τα κατέστρεψαν οι ίδιοι οι δημιουργοί τους με την ασυδοσία, την λαιμαργία και την ανηθικότητα τους.
Ο κόσμος έχει μπουχτίσει από το κουτόχορτο και δεν είναι διατεθειμένος να φάει άλλο. Η αηδία για οτιδήποτε διεφθαρμένο αρχίζει να επεκτείνεται, παραμερίζοντας την λογική της εποχής που μας αφήνει, όπου ο κόσμος σκεφτόταν πως θα εκμεταλλευτεί μια διεφθαρμένη κατάσταση αντί να την κατακρίνει.
Τώρα που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και όλοι μας προσπαθούμε να αντιληφθούμε τι είναι αυτό που έφταιξε, ίσως ήρθε ο καιρός να παραδεχθούμε, ότι αυτό που έφταιξε περισσότερο είναι η λάθος νοοτροπία που υιοθετήσαμε. Η νοοτροπία που μας υπέδειξαν κάποια άρρωστα μυαλά πολιτικών ή μη και εμείς επιλέξαμε για χρόνια να την κάνουμε σημαία μας.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η νοοτροπία πότισε τόσο καλά τα μυαλά μας που τα έκανε να σαπίσουν και να ξεχάσουν όλες τις ηθικές αξίες που θα έπρεπε να ανθίζουν σε ένα λαό που θέλει να ευημερεί.
Η ηθική στις μέρες μας κοντεύει να γίνει σύντομο ανέκδοτο...
και αυτό πρέπει απαραίτητα να αλλάξει.
Στη σκέψη μας έχει καθιερωθεί ως "μάγκας" ο απατεώνας που πέτυχε παραβαίνοντας τους νόμους. Αντίθετα, ο τίμιος που προσπαθούσε να σέβεται τους νόμους και παράλληλα την κοινωνία μέσα στην οποία δραστηριοποιούταν, έχει καταντήσει να θεωρείται μαλάκας.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό, παίζουν και οι "παράνομοι ηθικά" νόμοι που έχουν ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, οι οποίοι έδιναν το καλύτερο άλωθι απέναντι στις τύψεις της ηθικής παρανομίας.
Υπάρχει άμεση ανάγκη για επαναφορά των αξιών στην καθημερινότητα μας, αν θέλουμε να υπάρξει ελπίδα. Δεν πρέπει να θυμόμαστε τις αξίες μας μόνο όταν το επιβάλλουν οι καταστάσεις, αλλά να παίζουν σημαντικό ρόλο σε κάθε πράξη μας.
Μπορεί τα παραπάνω να φαίνονται κάπως "ποιητικά", όμως αν δεν μπορούμε να εντοπίσουμε ούτε τώρα, οτι η πιο σημαντική κρίση είναι η "κρίση αξιών", δε θα μπορέσουμε να απεγκλωβιστούμε ποτέ από αυτή την κατάσταση.
Μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε με "όνειρο" της μια καρέκλα του δημοσίου. Χωρίς να σκέφτεται τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό για τις επόμενες γενιές. Μεγάλωσε με "όνειρο" να παίρνει χωρίς να δίνει, να της χαρίζουν και όχι να κερδίζει. Αυτό το "κυνήγι" για το δημόσιο πρέπει να σταματήσει και μάλιστα άμεσα. Όχι επειδή το επιβάλλουν με νόμους αυτοί που το δημιούργησαν (5 φεύγουν 1 μπαίνει), που κατα την άποψη μου έπραξαν σωστά έστω και αργά, αλλά επειδή θα έχει αλλάξει η νοοτροπία μας. Επειδή θα έχουμε αντιληφθεί, ότι ο μόνος τρόπος για ανάπτυξη και ευημερία είναι η παραγωγίκότητα και η δημιουργικότητα.
Ελπίζω να συνεχιστεί αυτή η αλλαγή και να ξεχάσουμε μια για πάντα τις λογικές του χθες, ώστε να αφήσουμε πίσω μια και καλή αυτή την "μαύρη εποχή", χωρίς να μας κρατήσει πίσω μαζί της.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η νοοτροπία πότισε τόσο καλά τα μυαλά μας που τα έκανε να σαπίσουν και να ξεχάσουν όλες τις ηθικές αξίες που θα έπρεπε να ανθίζουν σε ένα λαό που θέλει να ευημερεί.
Η ηθική στις μέρες μας κοντεύει να γίνει σύντομο ανέκδοτο...
και αυτό πρέπει απαραίτητα να αλλάξει.
Στη σκέψη μας έχει καθιερωθεί ως "μάγκας" ο απατεώνας που πέτυχε παραβαίνοντας τους νόμους. Αντίθετα, ο τίμιος που προσπαθούσε να σέβεται τους νόμους και παράλληλα την κοινωνία μέσα στην οποία δραστηριοποιούταν, έχει καταντήσει να θεωρείται μαλάκας.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό, παίζουν και οι "παράνομοι ηθικά" νόμοι που έχουν ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, οι οποίοι έδιναν το καλύτερο άλωθι απέναντι στις τύψεις της ηθικής παρανομίας.
Υπάρχει άμεση ανάγκη για επαναφορά των αξιών στην καθημερινότητα μας, αν θέλουμε να υπάρξει ελπίδα. Δεν πρέπει να θυμόμαστε τις αξίες μας μόνο όταν το επιβάλλουν οι καταστάσεις, αλλά να παίζουν σημαντικό ρόλο σε κάθε πράξη μας.
Μπορεί τα παραπάνω να φαίνονται κάπως "ποιητικά", όμως αν δεν μπορούμε να εντοπίσουμε ούτε τώρα, οτι η πιο σημαντική κρίση είναι η "κρίση αξιών", δε θα μπορέσουμε να απεγκλωβιστούμε ποτέ από αυτή την κατάσταση.
Μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε με "όνειρο" της μια καρέκλα του δημοσίου. Χωρίς να σκέφτεται τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό για τις επόμενες γενιές. Μεγάλωσε με "όνειρο" να παίρνει χωρίς να δίνει, να της χαρίζουν και όχι να κερδίζει. Αυτό το "κυνήγι" για το δημόσιο πρέπει να σταματήσει και μάλιστα άμεσα. Όχι επειδή το επιβάλλουν με νόμους αυτοί που το δημιούργησαν (5 φεύγουν 1 μπαίνει), που κατα την άποψη μου έπραξαν σωστά έστω και αργά, αλλά επειδή θα έχει αλλάξει η νοοτροπία μας. Επειδή θα έχουμε αντιληφθεί, ότι ο μόνος τρόπος για ανάπτυξη και ευημερία είναι η παραγωγίκότητα και η δημιουργικότητα.
Ελπίζω να συνεχιστεί αυτή η αλλαγή και να ξεχάσουμε μια για πάντα τις λογικές του χθες, ώστε να αφήσουμε πίσω μια και καλή αυτή την "μαύρη εποχή", χωρίς να μας κρατήσει πίσω μαζί της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου