Μία αρκετά δυνατή σύγκριση, που μπορεί να ακούγεται αστεία, όμως δεν είναι και τόσο στην πραγματικότητα. Η σύγκριση ανάμεσα σε έναν εξαρτημένο ναρκομανή που αναζητάει την δόση του και της ελληνικής εξαρτημένης κυβέρνησης που επίσης αναζητάει τη δική της δόση.
Ο εξαρτημένος την πρώτη φορά που δοκίμασε, τον κέρασε κάποιος φίλος του για να τον βοηθήσει να νιώσει καλύτερα. Μετά την πρώτη δοκιμή ήταν ευγνόμων στον φίλο του. Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ώσπου ήρθε η εξάρτηση.
Η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε τα πρώτα πακέτα βοήθειας από την ευρωπαϊκή ένωση (βλ. φίλος) και οι έλληνες ένιωσαν καλύτερα. Μετά το πρώτο πακέτο ήταν ευγνόμων στους ευρωπαίους φίλους. Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ώσπου οι έλληνες...
συνήθισαν να ξοδεύουν λεφτά που δεν τους ανήκαν (βλ. εξάρτηση).
Στη συνέχεια ο εξαρτημένος άρχισε να ξοδεύει τα προσωπικά του χρήματα για να αγοράζει την δόση του. Δεν είχε κανένα πρόβλημα όσο διέθετε χρήματα. Όμως οι ανάγκες του για τις ουσίες μεγάλωναν όσο περνούσε ο καιρός, με αποτέλεσμα να μείνει άφραγκος.
Η ελληνική κυβέρνηση άρχισε να αδειάζει τα ταμεία της χώρας (βλ. επιδόματα-πριμοδοτήσεις-αποζημειώσεις) για να εξασφαλίζει στους έλληνες ότι θα συνεχίσουν να ξοδεύουν. Οι ανάγκες των ελλήνων άρχισαν να μεγαλώνουν με αποτέλεσμα να αδειάσουν τα ταμεία.
Ο εξαρτημένος αρχίσει να δανείζεται από γνωστούς και φίλους, οι οποίοι στην αρχή του τα δίνουν αδαμαρτύρητα γιατί ακόμη πιστεύουν ότι θα μπορέσει να τους ξεχρεώσει.
Η κυβέρνηση αρχίζει να δανείζεται από φιλικά κράτη, τα οποία της δανείζουν γιατί πιστεύουν (λέμε τώρα) ότι θα τα πάρουν πίσω.
Ο εξαρτημένος έχει χάσει τον έλεγχο των χρημάτων, αρχίζει να ξεπουλάει την περιουσία του για να πληρώσει τα χρέη και τις δόσεις.
Η ελληνική κυβέρνηση χάνει τον έλεγχο της οικονομίας και αρχίζει να ξεπουλάει την δημόσια περιουσία για να ξεπληρώσει τα χρέη της.
Ο εξαρτημένος πλέον δεν μπορεί να βρεί χρήματα, δεν έχει να ξεπουλήσει τίποτα και παρακαλάει για την δόση του.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει δάνειο, έχει χάσει την φερεγγυότητα της και παρακαλάει για να πάρει μία δόση.
Ο εξαρτημένος μπορεί να δώσει τα πάντα για να πάρει την δόση του (μέχρι και το κορμί του), ώστε να την βγάλει για λίγο ακόμα.
Η κυβέρνηση είναι επίσης διατεθειμένη να δώσει τα πάντα για να την βγάλει λίγο ακόμα, αλλά στο θέμα του κορμιού, διαλέγει τους δικούς μας κώλους.
Το επικίνδυνο στο θέμα του εξαρτημένου, είναι όταν ο φίλος που τον κέρασε στην αρχή, είναι ο ντηλερ που του έφαγε τα πάντα στην πορεία. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για οργανωμένο έγκλημα.
Από ότι φαίνεται, κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβαίνει και στην περίπτωση των "φίλων" της ελληνικής κυβέρνησης. Σε "εξυπηρέτησαν" με σκοπό να σε υπνωτίσουν και να σου πάρουν τα πάντα.
Ίσως πρέπει να μπεί επιτέλους η Ελλάδα σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Γιατί αν συνεχίσουμε να είμαστε εξαρτημένοι από τις δόσεις και τις πέρνουμε, θα ζήσουμε λίγο παραπάνω, αλλά αργά η γρήγορα θα πεθάνουμε.
Αν προσπαθήσουμε να γλιτώσουμε από τα δάνεια, θα πονέσουμε, για αρκετά χρόνια δεν θα ζήσουμε τις χαρές που μας πρόσφεραν τα δάνεια και οι δόσεις, αλλά θα έχουμε την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς εξαρτήσεις.
Υ.Γ. Το παραπάνω άρθρο δεν έχει καμία πρόθεση να θίξει τους ψυχικά και σωματικά άρρωστους και εθισμένους στα ναρκωτικά. Απλώς χρησιμοποιεί στη σύγκριση την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν. Αντιθέτως, θέλει να θίξει την ελληνική κυβέρνηση που συμπεριφέρεται σαν εθισμένη και δεν δείχνει καμία διάθεση απεξάρτησης. Γιατί όπως ο αδύναμος ναρκομανής πρέπει να πονέσει για να απεξαρτητοποιηθεί από τις ουσίες, έτσι και η ελληνική κυβέρνησει πρέπει να "πονέσει" για να γλιτώσει από την εξάρτηση που έχει από τους ευρωπαίους "φίλους" της.
Υ.Γ.2 Στο ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης συμμετέχουν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Ο εξαρτημένος την πρώτη φορά που δοκίμασε, τον κέρασε κάποιος φίλος του για να τον βοηθήσει να νιώσει καλύτερα. Μετά την πρώτη δοκιμή ήταν ευγνόμων στον φίλο του. Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ώσπου ήρθε η εξάρτηση.
Η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε τα πρώτα πακέτα βοήθειας από την ευρωπαϊκή ένωση (βλ. φίλος) και οι έλληνες ένιωσαν καλύτερα. Μετά το πρώτο πακέτο ήταν ευγνόμων στους ευρωπαίους φίλους. Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ώσπου οι έλληνες...
συνήθισαν να ξοδεύουν λεφτά που δεν τους ανήκαν (βλ. εξάρτηση).
Στη συνέχεια ο εξαρτημένος άρχισε να ξοδεύει τα προσωπικά του χρήματα για να αγοράζει την δόση του. Δεν είχε κανένα πρόβλημα όσο διέθετε χρήματα. Όμως οι ανάγκες του για τις ουσίες μεγάλωναν όσο περνούσε ο καιρός, με αποτέλεσμα να μείνει άφραγκος.
Η ελληνική κυβέρνηση άρχισε να αδειάζει τα ταμεία της χώρας (βλ. επιδόματα-πριμοδοτήσεις-αποζημειώσεις) για να εξασφαλίζει στους έλληνες ότι θα συνεχίσουν να ξοδεύουν. Οι ανάγκες των ελλήνων άρχισαν να μεγαλώνουν με αποτέλεσμα να αδειάσουν τα ταμεία.
Ο εξαρτημένος αρχίσει να δανείζεται από γνωστούς και φίλους, οι οποίοι στην αρχή του τα δίνουν αδαμαρτύρητα γιατί ακόμη πιστεύουν ότι θα μπορέσει να τους ξεχρεώσει.
Η κυβέρνηση αρχίζει να δανείζεται από φιλικά κράτη, τα οποία της δανείζουν γιατί πιστεύουν (λέμε τώρα) ότι θα τα πάρουν πίσω.
Ο εξαρτημένος έχει χάσει τον έλεγχο των χρημάτων, αρχίζει να ξεπουλάει την περιουσία του για να πληρώσει τα χρέη και τις δόσεις.
Η ελληνική κυβέρνηση χάνει τον έλεγχο της οικονομίας και αρχίζει να ξεπουλάει την δημόσια περιουσία για να ξεπληρώσει τα χρέη της.
Ο εξαρτημένος πλέον δεν μπορεί να βρεί χρήματα, δεν έχει να ξεπουλήσει τίποτα και παρακαλάει για την δόση του.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει δάνειο, έχει χάσει την φερεγγυότητα της και παρακαλάει για να πάρει μία δόση.
Ο εξαρτημένος μπορεί να δώσει τα πάντα για να πάρει την δόση του (μέχρι και το κορμί του), ώστε να την βγάλει για λίγο ακόμα.
Η κυβέρνηση είναι επίσης διατεθειμένη να δώσει τα πάντα για να την βγάλει λίγο ακόμα, αλλά στο θέμα του κορμιού, διαλέγει τους δικούς μας κώλους.
Το επικίνδυνο στο θέμα του εξαρτημένου, είναι όταν ο φίλος που τον κέρασε στην αρχή, είναι ο ντηλερ που του έφαγε τα πάντα στην πορεία. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για οργανωμένο έγκλημα.
Από ότι φαίνεται, κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβαίνει και στην περίπτωση των "φίλων" της ελληνικής κυβέρνησης. Σε "εξυπηρέτησαν" με σκοπό να σε υπνωτίσουν και να σου πάρουν τα πάντα.
Ίσως πρέπει να μπεί επιτέλους η Ελλάδα σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Γιατί αν συνεχίσουμε να είμαστε εξαρτημένοι από τις δόσεις και τις πέρνουμε, θα ζήσουμε λίγο παραπάνω, αλλά αργά η γρήγορα θα πεθάνουμε.
Αν προσπαθήσουμε να γλιτώσουμε από τα δάνεια, θα πονέσουμε, για αρκετά χρόνια δεν θα ζήσουμε τις χαρές που μας πρόσφεραν τα δάνεια και οι δόσεις, αλλά θα έχουμε την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς εξαρτήσεις.
Υ.Γ. Το παραπάνω άρθρο δεν έχει καμία πρόθεση να θίξει τους ψυχικά και σωματικά άρρωστους και εθισμένους στα ναρκωτικά. Απλώς χρησιμοποιεί στη σύγκριση την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν. Αντιθέτως, θέλει να θίξει την ελληνική κυβέρνηση που συμπεριφέρεται σαν εθισμένη και δεν δείχνει καμία διάθεση απεξάρτησης. Γιατί όπως ο αδύναμος ναρκομανής πρέπει να πονέσει για να απεξαρτητοποιηθεί από τις ουσίες, έτσι και η ελληνική κυβέρνησει πρέπει να "πονέσει" για να γλιτώσει από την εξάρτηση που έχει από τους ευρωπαίους "φίλους" της.
Υ.Γ.2 Στο ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης συμμετέχουν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Σωστός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ερώτηση τώρα?
Πρόγραμμα απεξάρτησης...
Στεγνό?(και φωνάζουμε στις ταράτσες "είμαι ο Ελληνας και είμαι καλά!!)
ή με υποκατάστατα μεθαδόνης? (μικρές παραχωρήσεις και νέα μικρά δανειάκια με κίνδυνο να εθιστούμε και πάλι στη μεθαδόνη?)..
Εδώ σε θέλω..
Αν σου έλεγα ότι έχω την απάντηση θα ήταν μεγάλο ψέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό με τα μπαλκόνια μου φαίνεται πιο αληθινό. Αν το κάναμε θα ήμουν πιο σίγουρος ότι πραγματικά θέλουμε την απεξάτρτηση.
Ως εξαρτημένοι είμαστε ευάλωτοι. Φοβάμαι την στιγμή που θα επαναπαυθούμε στη χρήση μεθαδόνης και δεν θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για ολοκληρωτική απεξάρτηση.
Επίσης δεν μου αρέσουν καθόλου οι γιατροί που θα μου προμηθεύουν την μεθαδόνη.