Ποτέ μου δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να βρεθεί σε μία χώρα δέκα εκατομυρίων, ένας πολιτικός με "μπάλες" ("balls" για να καταλαβαίνει και ο Γιωργάκης). Κι όμως δεν υπάρχει. Ούτε ένας. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Για το κέντρο δεν συζητάω καν.
Έπειτα από 28 χρόνια καταστροφικής διακυβέρνησης από δύο και μόνο πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί που τα απαρτίζουν θεωρούν ως μόνη υποχρέωση τους απέναντι στην καταστροφή που έφεραν, να ξηλώσουν τις τσέπες μας για να ισορροπήσουν το χρέος που οι δικές τους πολιτικές δημιούργησαν. Αυτό θα πεί ρε αδερφέ να αναγνωρίζεις τα λάθη σου. Τα αναγνωρίζεις και βάζεις τους άλλους να τα διορθώσουν.
Η πολιτική ευθύνη τελειώνει, απλά και μόνο αν χρεωθεί σε κάποιον μέσω ενός τηλεοπτικού παράθυρου. Για συνέπειες ούτε λόγος να γίνεται. Είναι κάτι σαν τις "ψείρες" που παίζαμε παλιά, ο Γιωργάκης έχει δύο "πολιτικές ευθύνες", ο Κωστάκης...
τρεις. Η σημαντική διαφορά είναι, ότι αυτοί δεν "καίγονται" ποτέ.
Εύλογα μου δημιουργείτε η απορία, πως άραγε θα πληρώσουν αυτοί οι ίδιοι για την καταστροφή που έφεραν. Πολύ απλά δεν θα πληρώσουν, γιατί το "ντουγάνι" ο ψηφοφόρος και σήμερα να γίνουν εκλογές θα βγάλει πάλι αυτούς τους δύο πρώτους. Μπορεί με μειωμένα ποσοστά, αλλά πάλι πρώτους. Ανοησία τύπου "βαράτε με κι ας κλαίω" γαρνιρισμένη με μεγάλη δόση πολιτικής διαστροφής.
Η δεύτερη απορία που δημιουργείτε, είναι αν σε αυτούς τους ψηφοφόρους που τους παίρνει τριάντα χρόνια, ίσως και παραπάνω, για να καταλάβουν το λάθος τους, αξίζει καλύτερη ηγεσία από αυτή που έχουν. Εννοείτε πως όχι. Είναι χαζομάρα να πηγαίνεις την μία Κυριακή να ψηφίζεις έναν πολιτικό και από την επόμενη να πιστεύεις και να φωνάζεις ότι είναι απατεώνας. Απαιτώ όποιος το έκανε, να πληρώσει διπλή την έκτακτη εισφορά. Τα διπλάσια θα μαζέψουμε.
Όσο δεν αλλάζουμε εμείς ως ψηφοφόροι, θα μένουμε με την ελπίδα ότι κάποιος από τους ελάχιστους έντιμους πολιτικούς, θα βρει το θάρρος να μιλήσει και να πεί αλήθειες. Πάλι θα τον βρίζουμε και δεν θα τον πιστεύουμε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Αν βγάλουμε την ζελατίνα από τον εγκέφαλο και αποφασίσουμε ποιον θα ψηφίσουμε σκεπτόμενοι το μέλλον της χώρας και όχι την πολυθρόνα του δημοσίου και τη μίζα, ίσως βιώσουμε κάτι καλύτερο.
Για όσους δεν βρίσκουν κάποιον ικανό να ψηφίσουν ανάμεσα σε αυτούς που προτείνουν τα πολιτικά κόμματα, θα τους πώ ότι ο μονόδρομος που έχουν δημιουργήσει είναι εικονικός. Μπορούμε να στηρίξουμε ικανούς ανθρώπους της κοινωνίας μας να κατέβουν ως ανεξάρτητοι.
Έπειτα από 28 χρόνια καταστροφικής διακυβέρνησης από δύο και μόνο πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί που τα απαρτίζουν θεωρούν ως μόνη υποχρέωση τους απέναντι στην καταστροφή που έφεραν, να ξηλώσουν τις τσέπες μας για να ισορροπήσουν το χρέος που οι δικές τους πολιτικές δημιούργησαν. Αυτό θα πεί ρε αδερφέ να αναγνωρίζεις τα λάθη σου. Τα αναγνωρίζεις και βάζεις τους άλλους να τα διορθώσουν.
Η πολιτική ευθύνη τελειώνει, απλά και μόνο αν χρεωθεί σε κάποιον μέσω ενός τηλεοπτικού παράθυρου. Για συνέπειες ούτε λόγος να γίνεται. Είναι κάτι σαν τις "ψείρες" που παίζαμε παλιά, ο Γιωργάκης έχει δύο "πολιτικές ευθύνες", ο Κωστάκης...
τρεις. Η σημαντική διαφορά είναι, ότι αυτοί δεν "καίγονται" ποτέ.
Εύλογα μου δημιουργείτε η απορία, πως άραγε θα πληρώσουν αυτοί οι ίδιοι για την καταστροφή που έφεραν. Πολύ απλά δεν θα πληρώσουν, γιατί το "ντουγάνι" ο ψηφοφόρος και σήμερα να γίνουν εκλογές θα βγάλει πάλι αυτούς τους δύο πρώτους. Μπορεί με μειωμένα ποσοστά, αλλά πάλι πρώτους. Ανοησία τύπου "βαράτε με κι ας κλαίω" γαρνιρισμένη με μεγάλη δόση πολιτικής διαστροφής.
Η δεύτερη απορία που δημιουργείτε, είναι αν σε αυτούς τους ψηφοφόρους που τους παίρνει τριάντα χρόνια, ίσως και παραπάνω, για να καταλάβουν το λάθος τους, αξίζει καλύτερη ηγεσία από αυτή που έχουν. Εννοείτε πως όχι. Είναι χαζομάρα να πηγαίνεις την μία Κυριακή να ψηφίζεις έναν πολιτικό και από την επόμενη να πιστεύεις και να φωνάζεις ότι είναι απατεώνας. Απαιτώ όποιος το έκανε, να πληρώσει διπλή την έκτακτη εισφορά. Τα διπλάσια θα μαζέψουμε.
Όσο δεν αλλάζουμε εμείς ως ψηφοφόροι, θα μένουμε με την ελπίδα ότι κάποιος από τους ελάχιστους έντιμους πολιτικούς, θα βρει το θάρρος να μιλήσει και να πεί αλήθειες. Πάλι θα τον βρίζουμε και δεν θα τον πιστεύουμε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Αν βγάλουμε την ζελατίνα από τον εγκέφαλο και αποφασίσουμε ποιον θα ψηφίσουμε σκεπτόμενοι το μέλλον της χώρας και όχι την πολυθρόνα του δημοσίου και τη μίζα, ίσως βιώσουμε κάτι καλύτερο.
Για όσους δεν βρίσκουν κάποιον ικανό να ψηφίσουν ανάμεσα σε αυτούς που προτείνουν τα πολιτικά κόμματα, θα τους πώ ότι ο μονόδρομος που έχουν δημιουργήσει είναι εικονικός. Μπορούμε να στηρίξουμε ικανούς ανθρώπους της κοινωνίας μας να κατέβουν ως ανεξάρτητοι.
Την λύση την είχε δώσει ο @pitsirikos . Να μην ψηφίσει κανένας άνω των 30. Να κλειδώσουμε τους γονείς σπίτι την ημέρα των εκλογών!
ΑπάντησηΔιαγραφή