Σήμερα έκλεισα μια εβδομάδα τηλεοπτικής αποτοξίνωσης (εξαιρώ το euro). Εκτός του ότι είμαι λίγο πιο αισιόδοξος, καθώς συνήλθα κάπως από την τρομοκρατία του τελευταίου μήνα, μπορώ να δηλώσω με σιγουριά ότι αποσύνδεσα πλέον στο μυαλό μου φαινόμενα όπως σεισμοί, τσουνάμι αλλά και επίθεση εξωγήινων... από το όνομα Τσίπρας. Ακόμα όμως έχω κάποιους ενδοιασμούς για το χαμένο πέναλτι του Καραγκούνη.
Ο τελευταίος μήνας θα μείνει για πάντα χαραγμένος στην μνήμη μου και θα στιγματίζει για πάντα την έντυπη αλλά και την τηλεοπτική δημοσιογραφία. Πάντα είχα υπόψη μου λέξεις όπως παραπληροφόρηση, προπαγάνδα, διαστρέβλωση και λασπολογία, όμως αυτή τη φορά νιώθω ότι παρακολούθησα ένα ντοκυμαντέρ-υπερπαραγωγή αφιερωμένο σε αυτές.
Παρά το ότι καθάρισε το μυαλό μου, ακόμα δεν μπορώ να καταλήξω στο τι θα ψηφίσω. Τουλάχιστον όμως έχω καταλήξει στο ότι ΔΕΝ θα ψηφίσω...
Ο τελευταίος μήνας θα μείνει για πάντα χαραγμένος στην μνήμη μου και θα στιγματίζει για πάντα την έντυπη αλλά και την τηλεοπτική δημοσιογραφία. Πάντα είχα υπόψη μου λέξεις όπως παραπληροφόρηση, προπαγάνδα, διαστρέβλωση και λασπολογία, όμως αυτή τη φορά νιώθω ότι παρακολούθησα ένα ντοκυμαντέρ-υπερπαραγωγή αφιερωμένο σε αυτές.
Παρά το ότι καθάρισε το μυαλό μου, ακόμα δεν μπορώ να καταλήξω στο τι θα ψηφίσω. Τουλάχιστον όμως έχω καταλήξει στο ότι ΔΕΝ θα ψηφίσω...
