Δεν με γεμίζει πλέον τίποτα στους ανθρώπους αυτής της χώρας. Ότι και να διαβάσω, ότι και να ακούσω, κινούμαι μεταξύ γέλιου και κλάματος.
Ακούω ανθρώπους που γαλουχήθηκαν στη λαμογιά να διοργανώνουν επανάσταση και απελπισμένους ανθρώπους θολωμένους από τον πόνο να τους ακολουθούν τυφλά. ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
Βλέπω χαραμοφαϊδες και τζαμπα μάγκες που αποτελούσαν σημαντικό μέρος του προβλήματος, να αυτοπαρουριάζονται ως "θύματα" και να φωνάζουν πιο πολύ και από τα πραγματικά θύματα. ΑΚΡΩΣ ΒΛΑΚΩΔΕΣ.
Ακούω ανθρώπους να "ονειρεύονται" την χούντα και να δίνουν θάρρος στα διατηρημένα χουντικά στοιχεία της κοινωνίας. ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
Άκουσα άνθρωπο που είχε βολευτεί μόλις ένα χρόνο πριν την κρίση και καυχιόταν μπροστά μου "Εγώ φίλε έκανα την καλή, δούλευε εσύ σαν μαλάκας..." να παραπονιέται ότι του έκλεψαν το μέλλον...
ΑΚΡΩΣ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟ.
Διαβάζω πολές σημαντικές ερωτήσεις που δεν απαντιούνται ΠΟΤΕ. Ζωτικής σημασίας θέματα που δεν διευκρινίζονται ΠΟΤΕ. Αφήνοντας τον κόσμο να φαντάζεται ότι θέλει και να δημιουργεί άποψη πάνω σε αναπάντητη βάση. ΑΚΡΩΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟ.
Βλέπω να φέρνουν το μέλλον της Ελλάδας σε έναν τόμο στους έλληνες βουλευτές, να τους παραδίδεται ξημερώματα Σαββάτου και βράδυ Κυριακής να ψηφίζουν επί αυτού γιατί και καλά... "δεν υπάρχει χρόνος". Κι όμως τελικά υπήρχε... τουλάχιστον μια εβδομάδα όπως φάνηκε, καθώς εδώ και μία εβδομάδα δεν είχαμε καμία εξέλιξη.
Ακούω να μαλώνουν σε παρέες αν πρέπει να μας κυβερνάνε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ρώσοι ή οι Αμερικάνοι, αντί να σκέφτονται πως θα γίνει να μας κυβερνήσουν οι σωστοί ΈΛΛΗΝΕΣ.
Είναι λυπηρό, αλλά ο Έλληνας τα έχει χάσει. Δεν σκέφτεται, παρά αναμασάει αυτά που ακούει. Μας συμβαίνουν όλα αυτά που κοροϊδεύαμε τόσα χρόνια σε άλλους λαούς. Γελούσαμε με το πόσο "ζώα" είναι οι Αμερικάνοι και πολλοί άλλοι λαοί που διακρίναμε να πέφτουν θύματα προπαγάνδας και βρεθήκαμε να γελάνε όλοι μαζί μας.
Χαιρόμαστε και γουστάρουμε που μας συμπαραστέκοντε άλλοι λαοί, αλλά ξεχνάμε την ουσία, ότι μας συμπαραστέκονται επέιδή βλέπουν την κατάντια μας και αυτό θα έπρεπε ήδη να μας έχει ξεσηκώσει, να μας έχει πεισμώσει, να μας έχει αλλάξει.
Διαβάζω ότι τα δύο κόμματα που μας έφτασαν ως εδώ, ενδέχεται να πάρουν μαζί κοντά στο 45% αν γίνουν τώρα εκλογές. 45%. Σαράντα πέντε τοις εκατό. Forty five per cent.
Για να το κάνω πιο κατανοητό. Σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες που θα πάει να ψηφίσει (σημαντική διευκρίνηση που χρειάζεται σκέψη), με επαναστατικό πνεύμα, με μόρφωση, με αγάπη για την πατρίδα, με θέληση για αλλαγή, με αγανάκτηση για το κατεστημένο (αυτό ήταν το καλύτερο)... θα πάει να ψηφίσει ένα από τα δύο κόμματα που μας κατέστρεψαν.
Ακούω ανθρώπους που γαλουχήθηκαν στη λαμογιά να διοργανώνουν επανάσταση και απελπισμένους ανθρώπους θολωμένους από τον πόνο να τους ακολουθούν τυφλά. ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
Βλέπω χαραμοφαϊδες και τζαμπα μάγκες που αποτελούσαν σημαντικό μέρος του προβλήματος, να αυτοπαρουριάζονται ως "θύματα" και να φωνάζουν πιο πολύ και από τα πραγματικά θύματα. ΑΚΡΩΣ ΒΛΑΚΩΔΕΣ.
Ακούω ανθρώπους να "ονειρεύονται" την χούντα και να δίνουν θάρρος στα διατηρημένα χουντικά στοιχεία της κοινωνίας. ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
Άκουσα άνθρωπο που είχε βολευτεί μόλις ένα χρόνο πριν την κρίση και καυχιόταν μπροστά μου "Εγώ φίλε έκανα την καλή, δούλευε εσύ σαν μαλάκας..." να παραπονιέται ότι του έκλεψαν το μέλλον...
ΑΚΡΩΣ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟ.
Διαβάζω πολές σημαντικές ερωτήσεις που δεν απαντιούνται ΠΟΤΕ. Ζωτικής σημασίας θέματα που δεν διευκρινίζονται ΠΟΤΕ. Αφήνοντας τον κόσμο να φαντάζεται ότι θέλει και να δημιουργεί άποψη πάνω σε αναπάντητη βάση. ΑΚΡΩΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟ.
Βλέπω να φέρνουν το μέλλον της Ελλάδας σε έναν τόμο στους έλληνες βουλευτές, να τους παραδίδεται ξημερώματα Σαββάτου και βράδυ Κυριακής να ψηφίζουν επί αυτού γιατί και καλά... "δεν υπάρχει χρόνος". Κι όμως τελικά υπήρχε... τουλάχιστον μια εβδομάδα όπως φάνηκε, καθώς εδώ και μία εβδομάδα δεν είχαμε καμία εξέλιξη.
Ακούω να μαλώνουν σε παρέες αν πρέπει να μας κυβερνάνε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ρώσοι ή οι Αμερικάνοι, αντί να σκέφτονται πως θα γίνει να μας κυβερνήσουν οι σωστοί ΈΛΛΗΝΕΣ.
Είναι λυπηρό, αλλά ο Έλληνας τα έχει χάσει. Δεν σκέφτεται, παρά αναμασάει αυτά που ακούει. Μας συμβαίνουν όλα αυτά που κοροϊδεύαμε τόσα χρόνια σε άλλους λαούς. Γελούσαμε με το πόσο "ζώα" είναι οι Αμερικάνοι και πολλοί άλλοι λαοί που διακρίναμε να πέφτουν θύματα προπαγάνδας και βρεθήκαμε να γελάνε όλοι μαζί μας.
Χαιρόμαστε και γουστάρουμε που μας συμπαραστέκοντε άλλοι λαοί, αλλά ξεχνάμε την ουσία, ότι μας συμπαραστέκονται επέιδή βλέπουν την κατάντια μας και αυτό θα έπρεπε ήδη να μας έχει ξεσηκώσει, να μας έχει πεισμώσει, να μας έχει αλλάξει.
Διαβάζω ότι τα δύο κόμματα που μας έφτασαν ως εδώ, ενδέχεται να πάρουν μαζί κοντά στο 45% αν γίνουν τώρα εκλογές. 45%. Σαράντα πέντε τοις εκατό. Forty five per cent.
Για να το κάνω πιο κατανοητό. Σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες που θα πάει να ψηφίσει (σημαντική διευκρίνηση που χρειάζεται σκέψη), με επαναστατικό πνεύμα, με μόρφωση, με αγάπη για την πατρίδα, με θέληση για αλλαγή, με αγανάκτηση για το κατεστημένο (αυτό ήταν το καλύτερο)... θα πάει να ψηφίσει ένα από τα δύο κόμματα που μας κατέστρεψαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου