Ένα από τα ερωτήματα που "παίζουν" πολύ τα δύο τελευταία χρόνια στις συζητήσεις στην χώρα μας, είναι το "ποιός πρέπει να πληρώσει;"
Έχω ακούσει καμιά εικοσαριά διαφορετικές απαντήσεις. Με κάποιες από αυτές συμφώνησα πολύ ή λίγο, με κάποιες διαφώνησα κάθετα.
Κάποιοι λένε ότι πρέπει να πληρώσουν οι πολιτικοί. Συμφωνώ ότι πρέπει να πληρώσουν, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μας σώσει. Δεν φτάνει να πληρώσουν μόνο αυτοί. Το κέρδος θα είναι περισσότερο ηθικό (πολύ σημαντικό) παρά οικονομικό. Στην συγκεκριμένη απάιτηση λοιπόν, συμφωνώ τονίζοντας ότι θα έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Πρέπει να βρεθούν όλοι οι πολιτικοί που τα "έφαγαν" και να δημευθούν οι περιουσίες τους μέχρι να καλυφθεί το ποσό που βρέθηκε στην... "κοιλιά" τους. Αυτό είναι το τι πρέπει, το τι θα γίνει είναι άλλο θέμα.
Μια άλλη άποψη είναι να πληρώσουν όλοι ανάλογα με την περιουσία τους. Εδώ έχω κάποιες ενστάσεις. Πρώτη και σημαντικότερη, είναι ότι θεωρώ άδικο να πληρώσει ένας που έχει μια "Α" περιουσία και την έβγαλε νόμιμα με την αξία του και με τους φόρους πληρωμένους, το ίδιο με κάποιον που έχει την ίδια περιουσία, αλλά την απόκτησε με λαμογιές και τους φόρους απλήρωτους. Δεύτερη ένσταση είναι ότι θεωρώ επίσης άδικο να πληρώσει ένας εργατικός που κατάφερε να βάλει κάποια φράγκα στην άκρη και να την βγάλει στον αφρό ο τεμπέλης ή ο σπάταλος. Είναι σαν να ποινικοποιείς την εργατικότητα και την νοικοκυροσύνη, αποτρέποντας παράλληλα κάποιους νόμιμους μέχρι τώρα από το να δηλώνουν τα περιουσιακά τους, καθώς πλέον θα φοβούνται, βλέποντας τις φορολογήσεις να καταλήγουν σε φοροεπιδρομές. Βέβαια αντιλαμβάνομαι ότι δεν γίνεται να πληρωθεί η κρίση από τους μη έχοντες, οπότε αναγνωρίζω ως αναγκαίο κακό μια οριζόντια ποσοστιαία φορολόγηση, αφού όμως πρώτα έχουν δημευθεί περιουσίες μεγαλοοφειλετών στο δημόσιο.
Κάτι άλλο που ακούγεται, είναι να πληρώσουν την κρίση οι έχοντες μεγάλες περιουσίες. Όποιος έχει πάνω από ένα ποσό σε τραπεζικές καταθέσεις (π.χ. 2 εκατομύρια ευρώ) να του αφαιρείται το 20 ή το 30 τοις εκατό. Αυτό είναι μια μαλακία και μισή. Στα προ κρίσης ελληνικά, μεταφράζεται ως ληστεία. Τέτοιες προτάσεις είναι κατανοητό το ότι ακούγονται, λόγω των καταστάσεων, αλλά είναι επικίνδυνο για την κοινωνία μας να υπολογίζονται ως λογικές. Πολύ απλά, είναι σαν να λές στον κάθε νέο ή νέα που ξεκινάει την ζωή του, αν μπορεί να βγάλει πολλά χρήματα γιατί έχει τις ικανότητες, να πάει να το κάνει αλλού. Λες στον κάθε ένα που πέτυχε στη ζωή του κάτι αρκετά παραπάνω από τον μέσο όρο, να πάει να τα ξοδέψει αλλού. Επίσης λες στον κάθε μεγαλοεπενδυτή, να μην πλησιάσει ούτε σε απόσταση μιας χώρας την Ελλάδα. Μια οριζόντια ποσοστιαία φορολόγηση, παίρνει από τον καθένα το ποσό που ίσως να μπορεί να δώσει, αναλογικά με την περιουσιακή του κατάσταση. Μια φορολόγηση συγκεκριμένων ανθρώπων επειδή απλά κατάφεραν να βγάλουν φράγκα, είναι μια μορφή χούντας. (Εννοείται πως δεν αναφέρομαι σε όσους πλουτίσαν παράνομα, αυτοί πρέπει να πάνε φυλακή και να δημευθεί το ποσό που απέκτησαν μέσω της παρανομίας. Το τι θα γίνει είναι άλλο θέμα.)
Πολύ συχνά, ακούγεται και μία άλλη εκδοχή, το να πληρώσουν αυτοί που τα φάγανε. Αυτή η εκδοχή, ηθικά τουλάχιστον, ακούγεται πολύ καλή. Πρακτικά όμως θα πρέπει να ξεκοιλιάσεις τους μισούς έλληνες για να ανακλύψεις πόσα έφαγε ο καθένας.
Θα πρέπει να πληρώσει όποιος μπήκε με βίσμα στο δημόσιο. Όποιος πληρωνόταν από το δημόσιο αδικαιολογήτως εξώφθαλμα περισσότερα από ότι πρόσφερε, είτε μιλάμε για μισθό είτε για ανάληψη έργου. Όποιος λήστεψε τις επιδοτήσεις του κράτους αγοράζοντας σπίτια και αμάξια με λεφτά που προορίζονταν για επενδύσεις. Όλοι όσοι έπρεπε να ελέγξουν αυτές τις επενδύσεις και δεν το έκαναν ποτέ, ή τα άρπαξαν για να κάνουν τα στραβά μάτια. Όλοι όσοι έγλυψαν ένα "κοκκαλάκι", να το φτύσουν και να το επιστρέψουν.
Καλό ακούγεται αλλά ανέφικτο.
Η λύση του να πληρώσουν οι τράπεζες, έχει πολλούς υποστηρικτές. Σίγουρα μας έχουν μαδήσει τόσα χρόνια. Σίγουρα έχουν παρανομήσει, έχουν κοροϊδέψει, έχουν εκμεταλλευτεί και έχουν πληρώσει για ελάχιστα από αυτά. Αλλά για κακή μας τύχη, υπάρχει και εδώ ένα ...αλλά. Το να αποδυναμώσεις το τραπεζικό σου σύστημα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, μπορεί να χειροτερέψει πολύ περισσότερο τα πράγματα. Σίγουρα δεν είμαι σύμφωνος με τακτικες λογικής "Τα πάντα στις τράπεζες για να σωθούν", αλλά δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μπροστά στον πανικό που θα προκαλούταν αν κατέρρεε το τραπεζικό μας σύστημα. Σίγουρα σε πρώτη φάση θα χαμογελούσαν τα περισσότερα ελληνικά (ίσως και παγκόσμια) χείλη. Σε δεύτερη φάση όμως, κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τι θα γινόταν. Διαφωνώ κάθετα με το να κλέβεται το υστέρημα του λαού για να δίνεται στις τράπεζες. Αν δεν μπορούν να σωθούν, να... μην σωθούν. Δεν ξέρω όμως αν είναι τώρα σωστή στιγμή για να τις επιβαρύνεις φορολογικά, καθώς τυχόν κατάρρευση τους πιθανόν να γυρίσει μπούμεραγκ σε εμάς.
Δεν υπάρχει καμία λύση που να μην έχει παράπλευρες απώλειες. Ότι και να αποφασιστεί, θα πληρώσει κάποιος που δεν θα έπρεπε και θα την γλιτώσει κάποιος που θα έπρεπε να πληρώσει. Το ζήτημα είναι να περιοριστούν οι απώλειες και να μην πληρώσουν...πάλι...μόνο αυτοί που δεν πρέπει.
Έχω ακούσει καμιά εικοσαριά διαφορετικές απαντήσεις. Με κάποιες από αυτές συμφώνησα πολύ ή λίγο, με κάποιες διαφώνησα κάθετα.
Κάποιοι λένε ότι πρέπει να πληρώσουν οι πολιτικοί. Συμφωνώ ότι πρέπει να πληρώσουν, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μας σώσει. Δεν φτάνει να πληρώσουν μόνο αυτοί. Το κέρδος θα είναι περισσότερο ηθικό (πολύ σημαντικό) παρά οικονομικό. Στην συγκεκριμένη απάιτηση λοιπόν, συμφωνώ τονίζοντας ότι θα έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Πρέπει να βρεθούν όλοι οι πολιτικοί που τα "έφαγαν" και να δημευθούν οι περιουσίες τους μέχρι να καλυφθεί το ποσό που βρέθηκε στην... "κοιλιά" τους. Αυτό είναι το τι πρέπει, το τι θα γίνει είναι άλλο θέμα.
Μια άλλη άποψη είναι να πληρώσουν όλοι ανάλογα με την περιουσία τους. Εδώ έχω κάποιες ενστάσεις. Πρώτη και σημαντικότερη, είναι ότι θεωρώ άδικο να πληρώσει ένας που έχει μια "Α" περιουσία και την έβγαλε νόμιμα με την αξία του και με τους φόρους πληρωμένους, το ίδιο με κάποιον που έχει την ίδια περιουσία, αλλά την απόκτησε με λαμογιές και τους φόρους απλήρωτους. Δεύτερη ένσταση είναι ότι θεωρώ επίσης άδικο να πληρώσει ένας εργατικός που κατάφερε να βάλει κάποια φράγκα στην άκρη και να την βγάλει στον αφρό ο τεμπέλης ή ο σπάταλος. Είναι σαν να ποινικοποιείς την εργατικότητα και την νοικοκυροσύνη, αποτρέποντας παράλληλα κάποιους νόμιμους μέχρι τώρα από το να δηλώνουν τα περιουσιακά τους, καθώς πλέον θα φοβούνται, βλέποντας τις φορολογήσεις να καταλήγουν σε φοροεπιδρομές. Βέβαια αντιλαμβάνομαι ότι δεν γίνεται να πληρωθεί η κρίση από τους μη έχοντες, οπότε αναγνωρίζω ως αναγκαίο κακό μια οριζόντια ποσοστιαία φορολόγηση, αφού όμως πρώτα έχουν δημευθεί περιουσίες μεγαλοοφειλετών στο δημόσιο.
Κάτι άλλο που ακούγεται, είναι να πληρώσουν την κρίση οι έχοντες μεγάλες περιουσίες. Όποιος έχει πάνω από ένα ποσό σε τραπεζικές καταθέσεις (π.χ. 2 εκατομύρια ευρώ) να του αφαιρείται το 20 ή το 30 τοις εκατό. Αυτό είναι μια μαλακία και μισή. Στα προ κρίσης ελληνικά, μεταφράζεται ως ληστεία. Τέτοιες προτάσεις είναι κατανοητό το ότι ακούγονται, λόγω των καταστάσεων, αλλά είναι επικίνδυνο για την κοινωνία μας να υπολογίζονται ως λογικές. Πολύ απλά, είναι σαν να λές στον κάθε νέο ή νέα που ξεκινάει την ζωή του, αν μπορεί να βγάλει πολλά χρήματα γιατί έχει τις ικανότητες, να πάει να το κάνει αλλού. Λες στον κάθε ένα που πέτυχε στη ζωή του κάτι αρκετά παραπάνω από τον μέσο όρο, να πάει να τα ξοδέψει αλλού. Επίσης λες στον κάθε μεγαλοεπενδυτή, να μην πλησιάσει ούτε σε απόσταση μιας χώρας την Ελλάδα. Μια οριζόντια ποσοστιαία φορολόγηση, παίρνει από τον καθένα το ποσό που ίσως να μπορεί να δώσει, αναλογικά με την περιουσιακή του κατάσταση. Μια φορολόγηση συγκεκριμένων ανθρώπων επειδή απλά κατάφεραν να βγάλουν φράγκα, είναι μια μορφή χούντας. (Εννοείται πως δεν αναφέρομαι σε όσους πλουτίσαν παράνομα, αυτοί πρέπει να πάνε φυλακή και να δημευθεί το ποσό που απέκτησαν μέσω της παρανομίας. Το τι θα γίνει είναι άλλο θέμα.)
Πολύ συχνά, ακούγεται και μία άλλη εκδοχή, το να πληρώσουν αυτοί που τα φάγανε. Αυτή η εκδοχή, ηθικά τουλάχιστον, ακούγεται πολύ καλή. Πρακτικά όμως θα πρέπει να ξεκοιλιάσεις τους μισούς έλληνες για να ανακλύψεις πόσα έφαγε ο καθένας.
Θα πρέπει να πληρώσει όποιος μπήκε με βίσμα στο δημόσιο. Όποιος πληρωνόταν από το δημόσιο αδικαιολογήτως εξώφθαλμα περισσότερα από ότι πρόσφερε, είτε μιλάμε για μισθό είτε για ανάληψη έργου. Όποιος λήστεψε τις επιδοτήσεις του κράτους αγοράζοντας σπίτια και αμάξια με λεφτά που προορίζονταν για επενδύσεις. Όλοι όσοι έπρεπε να ελέγξουν αυτές τις επενδύσεις και δεν το έκαναν ποτέ, ή τα άρπαξαν για να κάνουν τα στραβά μάτια. Όλοι όσοι έγλυψαν ένα "κοκκαλάκι", να το φτύσουν και να το επιστρέψουν.
Καλό ακούγεται αλλά ανέφικτο.
Η λύση του να πληρώσουν οι τράπεζες, έχει πολλούς υποστηρικτές. Σίγουρα μας έχουν μαδήσει τόσα χρόνια. Σίγουρα έχουν παρανομήσει, έχουν κοροϊδέψει, έχουν εκμεταλλευτεί και έχουν πληρώσει για ελάχιστα από αυτά. Αλλά για κακή μας τύχη, υπάρχει και εδώ ένα ...αλλά. Το να αποδυναμώσεις το τραπεζικό σου σύστημα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, μπορεί να χειροτερέψει πολύ περισσότερο τα πράγματα. Σίγουρα δεν είμαι σύμφωνος με τακτικες λογικής "Τα πάντα στις τράπεζες για να σωθούν", αλλά δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μπροστά στον πανικό που θα προκαλούταν αν κατέρρεε το τραπεζικό μας σύστημα. Σίγουρα σε πρώτη φάση θα χαμογελούσαν τα περισσότερα ελληνικά (ίσως και παγκόσμια) χείλη. Σε δεύτερη φάση όμως, κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τι θα γινόταν. Διαφωνώ κάθετα με το να κλέβεται το υστέρημα του λαού για να δίνεται στις τράπεζες. Αν δεν μπορούν να σωθούν, να... μην σωθούν. Δεν ξέρω όμως αν είναι τώρα σωστή στιγμή για να τις επιβαρύνεις φορολογικά, καθώς τυχόν κατάρρευση τους πιθανόν να γυρίσει μπούμεραγκ σε εμάς.
Δεν υπάρχει καμία λύση που να μην έχει παράπλευρες απώλειες. Ότι και να αποφασιστεί, θα πληρώσει κάποιος που δεν θα έπρεπε και θα την γλιτώσει κάποιος που θα έπρεπε να πληρώσει. Το ζήτημα είναι να περιοριστούν οι απώλειες και να μην πληρώσουν...πάλι...μόνο αυτοί που δεν πρέπει.
Δεν χρειάζεται να το αποδυναμώσεις. Αρκεί να φύγεις από το € για να αποκτήσει ξανά αξία το νόμισμα σου και να μπορέσεις να το υποτιμήσεις κι έπειτα όσες δεν έχουν ισοσκελισμένους θετικά ισολογισμούς να τις κρατικοποιήσεις (το τραπεζικό σύστημα) στέλνοντας τους ιδιοκτήτες τους στα δικαστήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα των περισσότερων δεν είναι οι παράπλευρες απώλειες ή έλλειψη στοιχειώδους δικαιοσύνης. Δεν μπορεί να μου ζητάς να πληρώσω φόρους την στιγμή που αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα είναι ακόμη στις θέσεις τους, έτοιμοι να φάνε και τα αποφάγια...